خوانده مي شد: من كور هستم لطفا كمك كنيد.روزنامه نگار خلاقي از كنار او ميگذشت، نگاهي به او

انداخت فقط چند سكه در داخل كلاه بود .او چند سكه داخل كلاه انداخت و بدون اينكه از مرد كور اجازه بگيرد

كرد. عصر آن روز روزنامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد كه كلاه مرد كور پر از سكه و اسكناس شده

است.مرد كور از صداي قدم هاي او خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان كسي است كه آن تابلو را

نوشته است بگويد،بر روي آن چة نوشته است؟ روزنامه نگار جواب داد چيز خاص و مهمي نبود ، من فقط نوشته

شما را به شكل ديگري نوشتم و لبخندي زد و به راه خود ادامه داد. مرد كور هيچ وقت ندانست كه او چه

نوشته است ولي روي تابلو او خوانده مي شد:

                     امروز بهار است ولي من نمي توانم آن را ببينم.

                              برگرفته از : پندهاي قند پهلو _مهندس حسين شكرريز _انتشارات فكرآذين

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: